De familie in de islam

De islam stelt voor dat de familie het eerste is waaruit de gemeenschap opgebouwd is, m.a.w. de familie is “de hoeksteen van de maatschappij”. Een gezond lichaam (gemeenschap) moet uit gezonde cellen opgebouwd zijn.  Wanneer een deel van het lichaam ziek wordt, kunnen de verschijnselen van de ziekte door het hele lichaam voelbaar zijn en daarmee het hele lichaam verzwakken. Hoewel een familie in haar eenvoudigste vorm uit een man en een vrouw gevormd is, wordt in de islam toch de meeste aandacht aan de vrouw besteed. Voor wat betreft opvoeding en onderwijs draagt de moeder de verantwoordelijkheid voor de kinderen. Hierover zei de Egyptische dichter Ahmed Shawki:

“De moeder is een school, als U haar goed vormt; dan hebt U een volk met stevige wortels gevormd.”

Toch heeft de Koräan de volle aandacht aan de hele familie geschonken en ik zal proberen een volledig overzicht van de “familie in de islam” (volgens of zoals dit in de Koräan voorkomt) te geven.

Het huwelijk

Het vormen van een familie begint met het huwelijk tussen een man en een vrouw, geen ongehuwd samenwoning en geen homohuwelijk. De relatie tussen die twee (man en vrouw) moet een relatie zijn die de rust, de veiligheid en de genegenheid tussen beide bevordert; het moet de mentale en lichamelijke rust bevorderen. God zegt:

“En tot zijn tekenen behoort, dat Hij (*1) voor U van Uzelven echtgenoten heeft geschapen, opdat gij bij haar rust zoudt vinden, en dat Hij tussen u genegenheid en barmhartigheid heeft gemaakt. Daarin zijn waarlijk tekenen voor lieden, die indachtig zijn.” (30:20)

De vrouw in de Islam

Degene die de pre-islamitische geschiedenis kent, weet wat een vrouw toen betekende. Zij was niets anders dan een ongewenst kind die onmiddellijk na de geboorte afgemaakt moest worden (zie geboorteregeling). Alleen een voorwerp waarmee de man kon spelen, behouden, verkopen, kopen of weg doen als hij het niet meer nodig had. Zij moest voor de man werken, zelfs als prostitué wanneer ander werk niet te vinden was.

Met de komst van de islam is de vrouw bevrijd. In de Koräan is een complete soera (vers) die “de vrouwen” heet (soera nr. 4).

Daarin staan alle voorschriften en opdrachten die de rechten van de vrouw bevatten en regelen. Deze soera vormt de basis van alle wetten waarmee in de rechtbank gehandeld wordt. In deze soera is de positie van de vrouw totaal veranderd ten opzichte van de pre-islamitische tijd. Zij is geen slavin meer voor haar man, ook geen speelgoed. En, het is voor het eerst dat de relatie tussen de man en de vrouw op gerechtigheid en billijkheid gebaseerd is.

Omdat het beschrijven van alles wat in die soera staat een apart boek nodig heeft, zal ik me hierbij tot de meest besproken punten beperken.

“O gij die gelooft, niet is het u geoorloofd dat gij de vrouwen beërft tegen haar wil; en kwelt haar niet om mede te kunnen nemen wat gij haar gegeven hebt, tenzij dat zij duidelijk blijkende zedeloosheid bedrijven. En bejegent haar met behoorlijkheid, indien gij afkeer van haar toont, zou het kunnen zijn dat gij afkeer toont van iets, terwijl God daarin juist veel goeds heeft gelegd. En indien gij een echtgenoot (zo staat het in de Koräan, in klassiek Arabisch geldt het voor alle twee “echtgenoot of echtgenote”) wilt nemen in de plaats van een andere, en gij hebt haar een ton (*2) gegeven, neemt dan niets daarvan (terug), zult gij het soms nemen met lasterlijke aantijging en klaarblijkend zonde?” (4:20)

Geen jaloezie naar elkaar

(Betreft man en vrouw zowel binnen de huwelijkse relatie als in het algemeen maatschappelijke omgang).

“En begeert niet wat God aan sommige Uwer meer gegeven heeft dan aan anderen. Aan de mannen komt een deel toe Van wat zij verworven hebben en aan de vrouwen komt een deel toe van wat zij verworven hebben.” (4:12)

De man is verantwoordelijk voor de vrouw (de echtgenote) en de familie

“De mannen zijn opzichters over de vrouwen voor wat God aan de een meer gegeven heeft dan aan de ander (3) en voor wat zij als bijdrage hebben gegeven aan bezittingen.”

Daardoor heeft de man bij het erven tweemaal zoveel als zijn zuster.

“Zij zullen u (de profeet) een uitspraak vragen. Zeg: God geeft u een uitspraak over AL-Kalalah (*4) indien een man omkomt, zonder dat hij kinderen heeft en hij heeft een zuster, dan is voor haar de helft van wat hij nalaat; en ook hij beërft haar, indien zij geen kinderen heeft. En indien zij twee (zusters) waren dan is voor beiden twee derde van wat hij nalaat en indien zij broeders waren mannen en vrouwen dan is voor de man zoveel als het aandeel van de twee vrouwen. God maakt het u duidelijk voor het geval dat gij dwaalt. En God is omtrent alle ding wetend. En aan hun (de vrouwen) komt hetzelfde toe als wat hun is opgelegd, naar het behoorlijke, maar de mannen hebben een rang boven hun.” (4:175)

De polygamie in de islam

Hoewel de islam het recht geeft aan de man om met meer dan een vrouw te trouwen (maximum vier) heeft de islam duidelijk gesteld dat het beste huwelijk dat tussen één man en één vrouw is, niet meer. De voorwaarden voor het huwelijk met meer dan één vrouw is dat de man naar billijkheid gaat handelen en dat hij in staat moet zijn hun te onderhouden zonder dat beide vrouwen iets te kort komen. Maar God zegt: “Doch indien gij ducht niet billijk te zijn, dan éne”, maar God weet ook dat het niet kan, daarom zegt Hij ook direct: “En gijlieden zult niet in staat zijn onder de vrouwen billijkheid te betrachten, ook al zoudt gij dat gaarne wensen. Volgt dus niet uw volle neiging, zodat gij haar laat hangen.” (4:126)

Waarom is het dan toegestaan?

De oorspronkelijke toestemming voor polygamie dateert uit de laatste jaren van de openbaring in Medina. Dit kwam doordat in een oorlog tussen de moslims en de ongelovigen veel (moslim)mannen waren gesneuveld en vrouwen en kinderen achter lieten. Veel van die vrouwen hadden een groot aantal kinderen. In die tijd waren sociale verzekering of iets dergelijks onbekend. Een van de directe volgelingen van de profeet Mohammed vroeg hem of hij een vrouw en haar kinderen in zijn huis (als gast dus) mocht nemen samen met zijn vrouw en kinderen, zodat zij in ieder geval een onderdak hadden en zich over de toekomst geen zorgen hoefden te maken. Hij was bang voor wat de mensen zouden zeggen als hij dat deed. Daarom de vraag aan de profeet. Later kreeg de profeet de openbaring:

“En indien gij ducht niet rechtmatig te zullen zijn ten aanzien van de wezen, huwt dan wat u aanstaat van de vrouwen, een tweetal en een drietal en een viertal”. Maar onder de eerdergenoemde voorwaarden.

Ook is dit bedoeld in geval van ziekte van de vrouw waardoor zij haar plichten niet kan doen of dat ze geen kinderen krijgt of wat wij nu “chronische ziektes noemen) of iets dergelijks. Dan kan de man een andere vrouw huwen zonder dat de eerste vrouw daardoor weg moet, mits ze dat tenminste toestaat.

In de laatste eeuwen en vooral onder het Ottomaans rijk werd die toestemming verkeerd geïnterpreteerd met als gevolg dat iedereen zo maar vier vrouwen nam als hij daarvoor genoeg geld had. Het was dus iets dat alleen voor de rijken was, of met andere woorden, een statussymbool. Later is het een gewoonte geworden, vooral bij de plattelandsbewoners en boeren die het niet alleen als statussymbool beschouwen maar ook als de goedkoopste manier om aan werkkrachten te komen, namelijk de kinderen.

In de latere jaren (1950-60) zijn die gevallen aanzienlijk verminderd in de meeste Arabische landen, hetzij door economische omstandigheden, hetzij door harde aanpak van de autoriteiten. In Egypte moet de man een identiteitsbewijs hebben waarin een verschil in kleur is tussen die van een gehuwde en een ongehuwde. Als een gehuwd man wil gaan trouwen dan moet zijn vrouw eerst akkoord gaan met de sluiting van het huwelijk anders gaat het niet door. De meeste vrouwen accepteren het niet natuurlijk.

De man kan in dergelijk geval ook geen echtscheiding vragen; het wordt hem niet toegestaan. De reden van echtscheiding is voor iedereen duidelijk.

Er was sprake van een wetsvoorstel in 1926 dat het sluiten van een tweede huwelijk in Egypte buiten de rechtbank verbiedt zodat de rechter zeker weet dat de man daadwerkelijk in staat is alle verantwoordelijkheden t.o.v. de eerste vrouw te kunnen dragen en dat zij niet benadeeld wordt. Zonder zeer aanvaardbare motivatie kan een volledige overtuiging van de rechter niet geschieden. Deze wet is helaas door de moslim geleerden verworpen, daardoor is een nieuw wet in 1929 aangenomen, daar is het verbod op polygamie niet eens genoemd. In 1979 is een nieuw wet aangenomen waarin de rechten van de eerste vrouw volledig gegarandeerd en haar het recht geeft om bezwaar te maken tegen het huwelijk van haar echtgenoot met een andere vrouw.

In Tunesië is deze wet al in 1958 aangenomen en het is daar niet meer toegestaan om met meer dan één vrouw te trouwen. Gek genoeg, na de Arabische Lente zijn moslim geleerden in Tunesië veel machtiger gewerden en hebben geprobeerd genoemde wet (wet nr. 40 van 1958) te laten wijzigen, maar de vrouwen in Tunesië zijn massaal in opstand gekomen waardoor het voorstel al voor het in behandeling nemen gesneuveld was.

Echtscheiding

“Een huwelijk blijft steeds geldig en kan niet ontbonden worden, ook niet als de huwelijksliefde minder wordt of verdwijnt.” Dit is het standpunt van het Vaticaan toen paus Paulus, op 10 februari 1976, de leden van het Romeinse Rota (de hoogste kerkelijke huwelijksrechtbank) toesprak.

De Islam is hierop tegen; hij beschermt de eerbaarheid van het huwelijk door de man en de vrouw het recht te geven tot echtscheiding over te gaan en met een ander te trouwen als blijkt dat samenleving in huwelijksverband niet meer mogelijk is, of dat daardoor enige schade aan één of beide partners toegebracht kan worden.

Dit is veel beter dan het leven met elkaar zonder een woord te wisselen of samen te eten of etc. – daarom zegt de Koräan hierin:

“O gij profeet, wanneer gijlieden de vrouwen verstoten (*5) zo verstoot haar met inachtneming van haar dagental (*6) en telt het dagental en vreest uw Heer. Drijft haar niet uit haar huizen, en zij trekken niet uit, tenzij zij klaarblijkende zedeloosheid bedrijven. En dat zijn de bepalingen van God en wie de bepalingen Gods overtreedt, die doet onrecht aan zichzelf. Niet weet zij of God daarna nog een nieuwe beschikking zal geven.” (1:65)

Dus voordat de vrouw het huis verlaat moet men eerst wachten tot de volgende menstruatie om zeker te zijn dat zij niet in verwachting is. Als de volgende menstruatie komt dan kan de vrouw weg of, als intussen een oplossing voor de problemen gevonden is, kan zij weer blijven:

“Als zij het eind van haar termijn (*7) bereikt heeft, houdt haar dan terug naar het behoorlijke of scheidt u van haar naar het behoorlijke en neemt tot getuigen rechtschapen lieden onder u en geeft rechte getuigenis voor God. Dat is het waartoe vermaand worden wie geloven in God en de laatste dag. En wie God vreest, voor hem bereidt God een uitweg.” (2:65)

Maar als de vrouw zwanger is of dat er enige twijfel bestaat over de bloeding dan is de termijn 3 maanden:

“En diegenen onder uw vrouwen die niet meer de bloeding verwachten, indien gijlieden in twijfel zijt (*8) dan is haar dagental drie maanden en zij die geen bloeding meer gehad hebben en de zwangere haar termijn is dat zij de vrucht baren, en wie God vreest voor die maakt Hij het licht, naar zijn beschikking. Dat is Gods bevel dat Hij heeft nedergezonden tot ulieden.” (3-5:65)

Verder, als de vrouw geen kind heeft dan moet de man haar kosten betalen en een gedeelte van het huis aan haar afstaan. Hij moet het leven voor haar niet moeilijk maken zodat zij uiteindelijk toch weg moet. Als zij zwanger was dan moet hij haar in het huis behouden en haar kosten betalen totdat zij baart. Daarna moeten zij bekijken hoeveel hij aan haar zou moeten betalen als tegenprestatie voor het zogen en het opvoeden van het kind. Als zij meer vraagt dan hij kan dan kan een andere vrouw het kind zogen.

“Doet haar wonen waar gijzelve woont, naar de mate van uw welstand, en kwelt haar niet om haar in het nauw te brengen, en indien zij zwanger zijn, geeft dan bijdragen voor haar, tot zij haar vrucht baren; en indien zij dan voor uw kind blijven zogen, geeft haar dan haar loon en verdraagt u met elkander naar het behoorlijke. Maar indien gij er moeite mee ondervindt, dan zal een andere vrouw voor hem zogen.” (6:65)

In het begin van de Islam en na het neder zenden van bovengenoemde opdracht hebben een aantal mensen – bekend met namen – een systeem ontworpen; namelijk scheiden van hun vrouwen tot ze weer menstrueert, daarna haar weer terugnemen, enz. – ik denk dat de reden hiervan is dat die mannen geen kinderen wilden – en als blijkt dat de vrouw zwanger is, dan wordt de echtscheiding definitief bekrachtigd, is zij niet zwanger dan kan de man haar weer terugnemen (hertrouwen). Een van die vrouwen is naar de profeet gegaan en heeft hem het verhaal verteld dat zij iedere maand opnieuw moet scheiden en hertrouwen, en vroeg hem een duidelijk uitspraak daarover te doen, hij vroeg haar om God’s openbaring af te wachten.

Er kwamen ook andere vrouwen met andere klachten over de echtscheiding en de slechte behandeling door de mannen, ook over de mannen die een afspraak met de vrouwen maken om te trouwen maar toch gaan scheiden voordat het contract (akte) wordt getekend en eisen dat de vrouw alles aan de man teruggeeft wat hij eerder aan haar gegeven had van geld of cadeaus of bezittingen etc.

Een later gekomen openbaring heeft de hele zaak als volgt geregeld:

“Voor hen, die de eed van onthouding van hun vrouwen zworen, is een wachttijd van vier maanden, indien zij dan erop terugkomen (*9) dan is God vergevend en barmhartig, maar indien zij besloten zijn tot verstoten, dan is God horend en wetend, en de verstotenen nemen voor zichzelf een wachttijd van drie termijnen (menstruatie periodes) (*10) maar het staat haar niet vrij verborgen te houden wat God heeft geschapen in haar schoten (*11) indien zij gelovig zijn aan God en aan de laatste dag. En haar echtgenoten zijn gerechtigd haar terug te nemen binnen die tijd, indien zij een schikking wensen. De verstoting is twee malen, daarna terughouding naar behoren of wegzending in wéldoen. En het staat u niet vrij, dat gij iets neemt van wat gij haar gegeven hebt, tenzij dat beiden vrezen de bepalingen van God niet te kunnen vervullen.

Indien hij haar dan verstoot (*12) dan is zij daarna niet voor hem geoorloofd, zolang zij niet een andere echtgenoot huwt dan hem. Indien deze haar dan verstoot dan is het geen vergrijp voor beiden, dat zij tot elkander terugkeren, indien zij menen, dat zij de bepalingen Gods kunnen vervullen. En dat zijn de bepalingen, welk hij duidelijk maakt voor lieden die weten.

En wanneer gij de vrouwen verstoten hebt en zij hebben daarna haar termijn bereikt (*7) houdt haar dan bij u met behoorlijkheid, of zendt haar heen met behoorlijkheid, en houdt haar niet terug met boze bedoeling, om te bemoeilijken; maar wie dat doet, die doet onrecht aan zichzelf. En wanneer gij de vrouwen verstoten hebt en zij hebben daarna haar termijn bereikt (*7) Kwelt haar dan niet, dat zij haar echtgenoten (*13) huwen wanneer zij het met elkander eens zijn, in behoorlijkheid.

Geen vergrijp rust op u indien gij de vrouwen verstoot zolang gij haar nog niet hebt aangeroerd of nog geen vast deel voor haar hebt vastgesteld. En doet haar genieten, de vermogende naar de maat van zijn vermogen en de onvermogende naar zijn maat, van een bate naar behoorlijkheid, als verplichting rustend op wie weldoen. En indien gij haar verstoot, vóórdat gij haar aanroert, maar nadat gij een vast deel hebt vastgesteld, dan de helft van wat gij hebt vastgesteld, tenzij dat zij kwijtschelden of dat kwijtscheldt hij in wiens hand (*14) de aanknoping der huwelijk is. Maar dat gij kwijtscheldt is dichter bij de vreze en vergeet niet voor elkaar iets over te hebbon (*15), god is waarlijk scherp toeziende op wat gij bedrijft.”

De vrouwen en de mannen zijn gelijk gerechtigd

“En wie, hij zij man of vrouw, heilzame werken bedrijft en gelovig is, diegenen zullen de gaarde binnengaan en hun zal niet onrecht worden gedaan voor een spaantje.”

“Wie een heilzaam werk verricht, hij zij man of vrouw, en hij is gelovig, die zullen wij een zalig leven als vergelding geven en hun zullen wij hun loon vergelden voor het beste wat zij bedreven.” (4:32)

Een man was op bezoek bij de profeet Mohammed. Toen een kleinzoon van die man bij hem kwam nam hij zijn kleinzoon op de schoot. Iets later kwam de kleindochter van de man, hij liet haar op de grond zitten. Toen zei Mohammed: “hebt gij hen gelijk behandeld!”

Dat is een vertaling van de originele tekst uit het klassieke Arabisch. Ik heb hem in dezelfde vorm vertaald. Hiermee bedoelt Mohammed in gewone taal het volgende: Zou jij hen gelijk behandelen? Met andere woorden of alle twee op schoot of alle twee op de grond. Sindsdien is er geen discriminatie meer van de vrouwen en moeten zij altijd behandeld worden als de mannen. Het feit dat de man iets hoger staat dan de vrouw om fysiologische redenen betekent niet dat zij niet gelijkgerechtigd moeten zijn.

De positie van de ouders in de familie

Het basisprincipe is dat de man een grote(re) verantwoordelijkheid in de familie heeft. Hij zorgt voor zijn vrouw en kinderen en betaalt de onderhoudskosten van de familie. Door die verantwoordelijkheid is de positie van de man daarom ook iets hoger dan die van de vrouw. Toch wordt een vrouw, die voor de familie zorgt (door bijv. ziekte van de man, echtscheiding, weduwe etc.) zeer hooggewaardeerd. De hele situatie wordt steeds aangepast/veranderd en dit is aan de veranderende situatie in de maatschappij en de arbeidsmarkt te danken. De rol van de vrouw als (mede)kostwinner, vooral in de arme landen, wordt steeds belangrijker en veel mannen hebben moeite hiermee te leven, maar het kan niet anders.

De islam geeft veel aandacht aan de ouders en schrijft aan de kinderen duidelijke opdrachten voor de behandeling van de ouders:

“En Uw heer heeft beslist: dient geen ander dan Hem en jegens de ouders goed gedrag; zo één hunner bij U hoge leeftijd bereikt of beiden, zeg dan niet tot hen: oef! (Bah) en stoot hen niet terug; en spreek hen eerbiedig toe. En strijk voor hen de vleugel der nederigheid uit barmhartigheid en zeg: mijn heer, erbarm U over hen, zoals zij mij grootbrachten toen ik nog Jong was. Uw Heer kent het best wat in Uw zielen is, indien gij deugdzaam zijt, dan is hij voor de inkerenden vergevend.” (17:23)

De positie van de moeder

Een man of een vrouw kunnen zich in hun leven ongelukkig voelen, psychische en psychosomatische klachten hebben, omdat zij het gevoel hebben dat zij hun moeder te kort hebben gedaan of doordat zij haar op de ene of andere wijze kwaad gedaan hebben.

Wat is de rol van de Islam hierin? Er is geen goede moslim die de volgende uitspraken van de profeet Mohammed niet uit het hoofd kent, (enkele voorbeelden):

• Het paradijs staat onder de voeten van de moeders.
• Een man heeft de profeet gevraagd: “Wie van de mensen is de meest geliefde voor mij God’s profeet? Mohammed antwoordde: je moeder (1). De man vroeg: wie dan? Hij antwoordde: dan je moeder (2). De man vroeg: wie dan? Hij antwoordde weer: je moeder (3). En weer vroeg de man: wie dan? De profeet antwoordde: dan je vader.”

Gods opdracht aan de ouders

Hierover is alleen op te merken dat behalve de gewone opdrachten aan alle moslims er ook wat bepaalde opdrachten aan de ouders zijn. Deze hebben met het leven en de dood van de kinderen te maken hebben (abortus) en om de volgorde van het onderwerp systematisch te houden wordt dit stuk aan het deel over abortus toegevoegd.

Gods opdrachten aan de kinderen

Hierbij wordt bedoeld: “hoe worden de kinderen opgevoed?”, want de opdrachten aan de kinderen zijn in feite niet anders dan die aan de moslims in het algemeen.

• “Zeg: komt, laat ik voordragen wat God voor Ulieden verboden heeft gesteld: dat gij Hem niets tot genoot geeft en goed gedrag ten aanzien van de ouders.” (6:151)
• “En toen Lukman (*) zeide tot zijn zoon, hem vermanende: O, mijn zoon, geef geen genoten aan God; het genoten geven is waarlijk een verschrikkelijk onrecht. (31:13)
• O, mijn zoon, al is het (zijn daden) ook het gewicht van een mosterdzaadje en al is het ook in een rotsgrond of in de hemelen of in de aarde, God zal het bij brengen, God is teder en welonderricht. O, mijn zoon, verricht de salat (gebeden) en spoor aan tot het behoorlijke en houdt af van het verwerpelijke, en draag geduldig wat U treft. Dat behoort tot de vast te volgen gedragslijn. En trek niet een scheef gezicht tegen de mensen, en loop niet overmoedig op de aarde; God bemint geen enkele ingebeelde pocher. En wees gematigd in Uw lopen en laat Uw stem dalen: de afschuwelijkste stem is waarlijk de stem der ezels.” (31:16-19)

Wanneer mag men zijn ouders niet gehoorzamen?

Een moslim is verplicht respect en genade aan zijn ouders te geven, en alles wat zij vragen voor zover dat kan, moet gedaan worden, slechts één opdracht van de ouders moet door de kinderen nooit uitgevoerd worden: het niet in God geloven, of in een andere god geloven;

“O gij, die gelooft, neemt niet Uw vader en Uw broeders tot verbondenen, indien zij het ongeloof hoger schatten (lees: liever hebben) dan het geloof. En wie Uwer zich met ze verbinden, dat zijn de onrechtdoeners.” (9:23)

“En wij hebben de mens opgedragen wel te handelen jegens zijn ouders. Maar indien zij ijveren, dat gij mij tot genoot geeft dat, waaromtrent gij kennis hebt, gehoorzaam hen dan niet. Tot mij is Uw terugkeer en dan zal Ik Ulieden kunde doen wat gij bedreef.” (29:8)

En Wij hebben de mens zorg voor zijn ouders opgedragen. Zijn moeder heeft hem gedragen in zwakheid op zwakheid, en zijn spening is in twee jaren. Breng dan Mij en uw ouders dank. Tot mij is de gang. (31:14)

“God vergeeft niet, dat hem genoten terzijde worden gesteld, maar vergeeft wat daarbuiten valt aan wie hij wil. En wie God genoten terzijde stelt, die is vér afgedwaald.” (4:116)

De kinderen en de islamitische regels en wetten.

Volgens de islamitische regels moet het kind (jongen of meisje) vanaf zijn zevende jaar leren bidden en vanaf zijn tiende jaar leren vasten. Na het twaalfde jaar mogen de kinderen de slaapkamer van hun ouders niet binnen zonder kloppen, ook mogen de ouders niet slapen in aanwezigheid van hun kinderen die ouder dan twaalf jaar zijn. (Met “slapen” wordt daadwerkelijk slapen en geen seksueel contact bedoeld.) De juridische leeftijd voor de wijsheid/ volwassen worden is vastgesteld op 21 jaar. Hiermee wordt bedoeld dat het kind alle verantwoordelijkheden kan dragen ten opzichte van familie, erfenis, eigendom, etc. Ten opzichte van de religieuze verplichtingen worden de kinderen verantwoordelijk gesteld bij het bereiken van de puberteit.

Kinderen van hetero-religieuze ouders (moslim vader en niet moslim moeder) moeten de islam als godsdienst volgen, tenzij de vrouw dat niet accepteert. In dat geval kunnen alleen meisjes het geloof van hun moeder volgen. Jongens moeten het geloof van de vader volgen.

(*) Een boodschapper

1. God*
2. Het originele Arabische woord is Qintaar, het is een gewicht dat 100 ponden bevat (50 kg). Het woord wordt gebruikt buiten de weegschaal als aanduiding van veel van iets. Hier gaat het om geld dat de man aan de vrouw zou kunnen geven als huwelijksgeld of geschenk.

*3. Hiermee wordt bedoeld dat de vrouw fysiek minder sterk dan de man wordt gezien. Ook in religieus opzicht geldt dit omdat de vrouw tijdens de menstruatie en gedurende de eerste 40 dagen na de bevalling plus de periode van de borstvoeding geen religieuze belijdenis mag doen (bidden, vasten, Koräan lezen, etc.). Daarom heeft God voor al zijn profeten en boodschappers mensen van het mannelijk geslacht gekozen.

*4. De verdeling van de erfenis van een overleden man die geen ouders noch kinderen heeft.

*5. Als u van plan bent te gaan scheiden. Let op: het woord verstoten is geen goede woord omdat het hier om wettelijk echtscheiding gaat met vermelding in het register en de rechten van de vrouw en kinderen terwijl bij verstoting geen rechten aan verbonden zijn. Ik heb het van de vertaling van de Koräan over genomen om de tekst niet te veranderen maar het is een onjuist vertaling.

*6. Dagental. De bedoeling hiervan is dat de echtscheiding moet gebeuren in de periode na de laatste menstruatie en zonder in contact met de vrouw te komen én dat de vrouw 40 dagen moet wachten voordat zij hertrouwt.

*7. 4 maanden na de beslissing om tot echtscheiding over gaan en de vrouw is niet zwanger.

*8. Dat er bloeding is terwijl de vrouw zwanger is of geen bloeding terwijl de vrouw niet zwanger is.

*9. De vrouwen terug te nemen binnen de termijn van 4 maanden

*10. In de Koräan staat 3 “Qoeroeë”. Dit woord betekent in het Arabisch de periode tussen twee menstruaties. Dat is het maximum wat een vrouw kan wachten om te weten of zij zwanger is of niet.

*11. Als zij zwanger is dan mag zij dat niet verbergen of ontkennen.

*12 Voor de derde keer dus.

*13 Dat zij opnieuw hertrouwt met een andere man.

*14. Vader of voogd van de vrouw als zij minder dan 18 jaar oud is, of de vertegenwoordiger van de vrouw als de vrouw zelf niet aanwezig is of niet kan/wil zijn, dat is ook meestal een familielid.

*15. Respect en weldoen.