De Islam en de maatschappelijke veranderingen

De islam en de maatschappelijke veranderingen.

Hiermee wil ik een algemene, doch zo kort mogelijk, beschouwing geven over de islam en de moslims in het algemeen en hoe zij tegenover alle nieuwe ideeën, theorieën, bewegingen enz. staan.

Men kan veel boeken schrijven alleen over dit onderwerp, maar doordat ik er zeker van ben dat een zeer korte beschrijving van de meest belangrijke gedachten van de moslims over die punten van belang zijn voor diegenen die met hun in contact komen, zowel hier in Nederland als daar in hun eigen land, wil ik het ook zo kort mogelijk houden. Ik hoop verder dat ik een zo duidelijk mogelijk antwoord kan geven op de veel rijzende vragen en kritieken over veel zaken, zowel sociaal als economisch of politiek.

Over de religieuze vragen is er een apart deel, “Dialoog”, geschreven.

Bij het beschrijven van die punten komt de mening van de islam zoals die in de Koräan geschreven is zonder verder commentaar en hoe dit door de moslims wordt ervaren.

Homofilie

Homofilie (of Homoseksualiteit) is verboden in de islam, daarover valt niet te discussiëren of een actie te voeren of een werkgroep te vormen. Volgens de moslims is dit een daad van de ongelovigen en de ongelovigen hebben geen plaats in de islamitische samenleving. (Hoe gaat dit dan? Het verboden stellen van de homoseksualiteit is door God zelf vastgesteld, de mensen “Godsdienaren” hebben zich hieraan te houden en niet te discussiëren, moslims mogen mensen van andere geloven niet imiteren of na-apen. Het enige andere alternatief is dat die mensen ziek zijn of als ziek beschouwd worden. De koräan zegt over de zieken in het algemeen: “Niet wordt het de zieken gerekend” (d.w.z. alleen zieken kunnen vrijgepleit worden van de aan hen geschoven beschuldigingen).

*Dus een zieke moet behandeld worden en niet dat hij of zij een actiegroep gaat vormen die ten doel heeft “hun ziekte” verder te verspreiden en hun zieke leden te beschermen tegen opname voor de behandeling van die ziekte. Verder bestaat er geen behandeling voor die gevallen in de islamitische landen.

Dat homofielen zo zijn geboren of dat zij een erfelijke of een hormonale afwijking hebben is een onacceptabele theorie voor de moslims, het is alleen maar een ongelovigenredenering. Toch behoort de hormonale afwijking, als dat aanwezig is, tot ziekten die behandeld moeten kunnen worden, als behandeling geen resultaat brengt dan moeten zij niet zomaar een actie gaan voeren want zij zijn ziek.

Het is voor de moslims een absurd idee dat een vrouw met 3 of 4 kinderen na 15 of 20 jaar huwelijk tot de ontdekking komt dat zij homofiel is dit is geen oordeel vellen van de schrijver maar louter een uitleg en verduidelijking voor mensen die niet weten hoe de moslim standpunt hierover is. Toch als wij dat accepteren dan is er altijd psychologisch gezien – een reden die tot die homoseksualiteit leidt en dit moet onderzocht worden. Als die reden niet aanwezig was dan waren zij niet zo geworden. Dus weer moeten de oorzaken bestreden worden en niet zomaar accepteren dat er redenen zijn voor homoseksualiteit en de homoseksuelen aanvaarden.

Wat betekent dat in simpel taal?

God heeft de moslims aangemaand geen bloed te drinken en geen varkensvlees of vlees van dode dieren hetzij tijdens jachten hetzij tijdens het gevecht van de dieren zelf onderling. Dan is dat verboden en de discussie beëindigd. Maar wat als men in een situatie terecht kwam waarin niets te eten valt en het enige wat nog mogelijk is is het varkensvlees of de dode dieren? Dat is dan “redding van mensleven” dan is het toegestaan zolang de situatie voortduurt maar zodra men weer normaal kan eten en over gezond groenten en vlees kan beschikken dan mag het eten van de verboden producten niet meer.

Moslims hebben geen recht om mensen van andere geloof te manen of te waarschuwen of te mishandelen .. etc. omdat zij homo’s zijn. Alleen in Landen waarin het islamitische recht van toepassing is, dienen homo’s rekening te houden met de geldende normen en wetten omdat die wetten op iedereen van toepassing zijn ongeacht geloof of nationaliteit.

Moslims zijn niet verplicht om als rechter voor de rest van de wereld te spelen, alleen in eigen land mogen zij hun wetten toe te passen, daarom moeten niet moslims van andere landen rekening houden met die zaken om niet onaangenaam verrast te worden wanneer zij hun gedrag niet aanpassen aan de wetten van andere landen.

 

Feminisme.

Wat voor de homofilie geldt, geldt ook voor feminisme, alle twee leiden nl. de vernietiging zouden uiteindelijk tot een resultaat leiden nl. de vernietiging van de maatschappij.

De tegenstellingen tussen de westerse rest van de wereld waren meer dan groot, en dat was duidelijk te zien in de vergadering van de V.N. over het jaar van de vrouw in 1975. De westerse vrouwen hebben bijna alleen over feminisme gepraat terwijl de andere vrouwen met veel andere problemen bezig waren zoals de honger in de wereld, de rechten van de vrouw, de werkloosheid enz. Dus de vrouwen van de derde wereld hadden naar mijn mening gelijk toen zij dit als een welvaartsziekte beschouwden.

“En die van uw vrouwen, welke homofilie bedrijven, verlangt tegen haar als getuigen vier uwer, indien deze dan getuigen houdt haar dan terug in de huizen totdat de dood haar invordert of God voor haar een weg aangeeft. En de beiden (*1) onder u die het bedrijven, voegt hun feed toe, maar indien zij berouw hebben-en zich verbeteren, laat dan van hen af. God is berouw aannemend en barmhartig.”

Vrouwenemancipatie.

Dat is een van de voor de moslims meest vage termen. Als het hier om gelijke rechten en plichten voor de vrouw gaat dan mogen de westerse vrouwen jaloers zijn op de rechten die de Islam voor de vrouwen vastgesteld heeft              (zie de positie van de vrouw)

De vrouw is gelijkgerechtigd maar niet totaal gelijk aan de man, zij heeft dezelfde rechten en plichten, ze geniet alle bescherming en steun van de wet, ze heeft hetzelfde salaris als de man wanneer zij hetzelfde werk verricht. Toch werkt ze veel minder dan de man en de mannen protesteren niet daartegen omdat zij weten dat dat een logische gevolg is van het gelijk stellen van mannen en vrouwen in rechten maar niet in plichten.

Het is dus onbegrijpelijk dat de vrouwen diegenen zijn die gaan protesteren en niet de mannen. De vrouwen kunnen dag en nacht protesteren, zij blijven toch vrouwen en ze kunnen geen mannen worden. Dat zij zich in een feministische vereniging gaan binden is hun recht maar daarmee bereiken ze niets want ze gaan tegen de wet van de natuur in en de wet van de natuur is onveranderbaar.

Er wordt vaak kritiek uitgeoefend op de vrouwen in de Arabische wereld en de Islamitische wereld omdat zij nog steeds gesluierd zijn. Niet alleen de Islamitische vrouwen, maar in de gebieden waarin de sluier nog steeds aanwezig is, wordt die door iedereen daar gedragen of het nu een Islamitische of een christelijke vrouw is maakt niets uit, het heeft uiteindelijk niets met de godsdienst te maken maar het is een sociale en culturele gewoonte. Er zijn in Nederland nog veel vrouwen of soms hele dorpen waar de vrouwen de nationale of districtskelderdrachten nog steeds dragen. Zijn die vrouwen ook achterlijk? Als zij zo zijn, zijn zij en de islamitische vrouwen gelijk, maar als zij niet zo zijn waarom mogen zij dan hun nationale kleding dragen en de islamitische of christelijke vrouwen in de Arabische wereld niet, of wil men alleen kritiseren om te kritiseren? Dat de vrouwen in sommige islamitische landen geen stemrecht hebben heeft niets met emancipatie te maken want dezelfde vrouwen hebben veel meer andere rechten waarvan de westerse vrouwen alleen maar kunnen dromen. In een land waarin de vrouwen geen stemrecht hebben, hebben de mannen ook geen stemrecht, is dat geen emancipatie? In die landen weet men helemaal niets van stemmen of verkiezing af. De koning benoemt de premier en zijn ministers en er is geen parlement. Waarvoor is het stemrecht dan, alleen om te zeggen dat zij stemrecht hebben?

Er is een spreekwoord dat zegt: “Gelijkenis – evenredigheid – in onrecht is recht” of  “Equality in unjustice is justice“.

In de islamitische landen staat Egypte bekend als koploper wat betreft de wetten en regelingen die ten gunste van de vrouw worden aangenomen, toch heeft Egypte het meeste last daarvan, en vooral het Ministerie van Onderwijs die (in 2019-2020) bijna 609.000 vrouwelijke leerkrachten in dienst heeft. In een bekend jaar in de geschiedenis van dat ministerie was een groot aantal lagere scholen bijna in non-actief komen te staan en moesten leraren van andere scholen en vrijwilligers en soms ouders gevraagd worden om de kinderen te begeleiden en de lessen aan hun te geven. Sommige klassen werden aan elkaar toegevoegd of naar een andere school gestuurd omdat de leraressen niet aanwezig waren?!

Reden: heel logisch en normaal en niemand kan daartegen protesteren of er iets tegen doen: zij waren allemaal in verwachting en lagen in het ziekenhuis of in het kraambed. Behalve de jaarlijkse vakantie kent men In Egypte de zgn. bevallingsvakantie “zwangerschapsvakantie” en dat is geen 20 dagen als hier in Nederland maar 2 maanden onder de gewone omstandigheden, dus het kan ook langer worden. Die vakantie is ook betaald zonder protest van de mannen. Na de bevalling heeft de vrouw het recht op een onbetaalde vakantie van maximum twee jaar – de zoogtijd – daarna komt ze terug naar haar werk – dus geen ontslag. Bovendien wordt die vakantie gewoon als diensttijd beschouwd in verband met het pensioen en AOW etc. Wil de vrouw geen gebruik maken van haar recht op de Vakantie dan is er een ander alternatief nl. een uur later naar het werk gaan en een uur vroeger naar huis gaan, ook gedurende de zoogtijd, In die periode wordt ook het salaris volledig betaald plus de kinderbijslag natuurlijk. De vrouw heeft verder het recht om verder te gaan studeren of te specialiseren hetzij in het binnen- of in het buitenland voor een periode van maximum vier jaar, onbetaald als zij op eigen initiatief wil studeren en betaald als de studie van belang is voor haar vak en door haar afdeling opgedragen is.

Een werkende vrouw die getrouwd is met een man die voor een studie in het buitenland in aanmerking komt kan met hem naar het buitenland gaan of in Egypte blijven. Volgens de Egyptische wet krijgt diegene die in het buitenland gaat specialiseren – hetzij man of vrouw – zijn gewone salaris in Egypte doorbetaald, behalve de studiebeurs, dus de man krijgt zijn studiebeurs in het buitenland. Zijn vrouw – niet werkend – die in Egypte blijft krijgt zijn salaris, als zij een werkende vrouw is dan krijgt zij haar salaris plus zijn salaris. Wil zij hem in het buitenland volgen – niet werkend – dan krijgt hij een zgn. ‘toelage echtgenote’ en zijn salaris blijft in Egypte op de rekening automatisch doorbetaald. Is zij een werkende vrouw dan heeft zij het recht op een vakantie van maximum vier jaar – studieduur – en het kan soms 5 jaar worden, dan is er een speciaal toestemming van de desbetreffende minister nodig. Zij krijgt geen salaris maar wel de toelage en zijn salaris blijft doorbetaald. Slaagt de vrouw in het buitenland erin om bij een universiteit te worden ingeschreven voor een specialisatie in haar vak en gaat het Ministerie van Hoger Onderwijs daarmee akkoord dan wordt de 4 jaar vakantie in studievakantie omgezet met het gevolg dat de “toelage echtgenote” vervalt en dat de vrouw haar eigen beurs krijgt, terwijl haar salaris in Egypte doorbetaald wordt vanaf de inschrijfdatum voor de specialisatie. Het enige wat ik van harte hoop is dat de Nederlandse vrouw dezelfde rechten van de Egyptische vrouw krijgt. Dat heeft uiteraard niets met mijn eigen mening over het systeem in Egypte te maken.

Communisme en kapitalisme.

Om te beginnen heeft het communisme geen gronden van bestaan in een goed islamitische gemeenschap, men gelooft in God, en voert zijn voorschriften en opdrachten uit, en dat is een tegenstelling tot het communisme. Een andere tegenstelling is het zgn. dictatuur van het proletariaat. In de islam is de basis van de democratie ingebouwd of die nu wordt gebruikt of niet dat is een andere zaak. Het niet gebruiken van die basis in sommige islamitische landen kan en mag geen verwijt zijn aan de islam. God heeft in de Koräan onder andere voorschriften voor de houding van de gelovigen tegenover onrecht:

En (zij) die gehoor gaven aan hun Heer en de salat verrichten, en hun zaken na beraadslaging (shōerā) beslissen, en zij geven uit van waar Wij hun mee voorzien hebben (42:38).

D.w.z.: Hun gedrag richten (hun beslissingen nemen) na beraadslaging met elkander, dus “beraadslaging” en geen dictatuur van welke klasse dan ook.

Men zou kunnen zeggen dat de islam is een kapitalistische religie is of een religie die het kapitalisme bevordert omdat er veel onderscheidingen zijn tussen de moslims onderling, maar mijn vraag is: zijn die onderscheidingen waarlijk of kunstmatig? God zegt: “En God heeft sommigen uwer (van jullie) boven anderen bevoorrecht met levensonderhoud. En degenen die meer bevoorrecht zijn geven hun levensonderhoud niet door aan hun slaven, zodat zij daar gelijk in zouden zijn. Zullen zij de gunsten van God dan ontkennen? En God heeft sommigen uwer boven anderen begenadigd in levensonderhoud” (16:71).

“En God heeft een gelijkenis gesteld: twee mannen, van welke een doof is en tot niets in staat, en die een last is voor zijn meester, waarheen hij hem ook zendt, richt hij geen goed uit, is dat gelijk aan degene die aanspoort tot billijkheid en die zich bevindt op het rechte gebaand pad?” (16:76)

Dus iedereen is vrij om zaken te doen of om te handelen zonder enige beperking zolang hij God’s opdrachten rechtmatig uitvoert en zijn plichten nakomt. Over die plichten zegt God: “En in uw gelden een vastgesteld rechten (*2) voor de vrager en de behoeftige” (70:24,25).

“En weet, dat wat jullie ook aan oorlogsbuit hebben gemaakt/ verkregen, één vijfde deel (*3) ervan toekomt aan God en de boodschapper (de Profeet) en de aanverwanten en de wezen en de behoeftigen en de zoon des wegs (*4) als jullie in God geloven en in wat Wij aan Onze dienaar hebben nedergezonden op de dag van het onderscheid, de dag dat de twee legers elkaar troffen. En God is Almachtig over alle dingen” (8:41)

En weet, dat wat jullie ook aan oorlogsbuit hebben verkregen: één vijfde deel ervan is voor Allah en voor de Boodschapper en voor de verwanten (van de Boodschapper), en de wezen, en de armen en de reiziger (zonder proviand), als jullie in Allah geloven en in wat Wij aan Onze dienaar hebben neergezonden op de dag van het onderscheid, de dag dat de twee legers elkaar troffen. En Allah is Almachtig over alle dingen.

“Wat God tot zijn boodschapper als buit gegeven heeft wat afkomstig is van de bewoners der steden, dat behoort aan God en de boodschapper, en aan de verwanten en de wezen en de behoeftigen en de zoon des weg (vreemdeling(en) die op reis zijn en zonder voorraad, opdat het niet tot wisselend bezit c.q. verdeeld zal worden tussen de rijken onder u. En wat de Boodschapper jullie geeft, neem dat; maar wat Hij jullie verbiedt, onthoudt jullie daarvan. En vrees God: voorwaar, God is hard in de bestraffing”.

Maar omdat de mensen niet allemaal gelijk zijn kunnen zij ook niet gelijk betaald worden of gelijk verdienen, dus die verschillen zullen toch blijven.

“Zeg: zijn degenen die weten en degenen die niet weten gelijk, of zijn de licht en de duisternissen gelijk?” (13:16).

“Zeg: “Zijn de wetenden (de kenners) gelijk aan degenen die geen kennis hebben?”

“Zeg: zijn de blinde en de ziende gelijk?”.

*1. Twee mannen.

*2. 12.5% van het bruto inkomen.

*3. De andere 4/5 delen zijn voor de soldaten.

*4 De vreemdeling.